Kreeft
Om zeven uur ’s ochtends aanwezig zijn in de haven van Bruinisse, da’s geen sinecure. Vandaar dat we de avond ervoor richting Zeeland rijden en er een nachtje blijven slapen. Fris en fruitig staan we dan ook in het gareel om met visser Timmer de Oosterschelde op te varen om daar de kubben (een soort fuiken) binnen te halen die hij een paar weken eerder heeft geplaatst. We gaan kreeften vissen.
Er komt meer naar boven, zo merken we bij de eerste set van 10 kubben die visser Timmer binnenhaalt. Krabben, visjes, soms zelfs een mossel. De kreeften zelf bewegen alsof hun leven ervan afhangt, en dat is ook compleet terecht. David manoeuvreert elastieken om de scharen, waarna ze onder in de boot in brak Oosterscheldewater worden gelegd.
Bij terugkeer in de haven zijn we enorm blij met het kopje koffie dat we van moeder Timmer krijgen. Vader Timmer zit op zijn stoel als een ware Kapitein Iglo. Hij vertelt mompelend over het kreeftenvissen en hoe gewild de dieren zijn in heel Nederland. We zijn benieuwd hoe hij ze zelf het liefste eet, aangezien we inspiratie nodig hebben voor onze eigen avondmaaltijd. “Met chilisaus”, is zijn resolute antwoord. “Maar hij eet alles met chilisaus”, weet zijn zoon nog schuchter in te brengen.
We besluiten een deel van onze kreeften halverwege onze terugtocht naar huis op de barbecue te leggen en daar in de voorjaarszon op te eten. Maar daarvoor moet de kreeft nog wel worden geslacht. Meestal gebeurt dat door de kreeft in kokend water te laten glijden, wij kiezen echter een methode waarmee het dier wat minder schijnt te lijden. Het is even slikken, maar ik ga ervoor: ik steek een groot mes in de schedel van de kreeft en trek deze direct door tussen de ogen naar de bek. De staart van het dier blijft spartelen; stuiptrekkingen die nog wel even doorgaan. Dat is erg verwarrend: heb ik het wel goed gedaan? Die ogenschijnlijke weerstand kan duiden op lijden, op een gevecht voor zijn leven. Ik voel me schuldig en rusteloos.
Maar we moeten door. David neemt het over, snijdt de kreeft doormidden en legt deze met een beetje olijfolie op de barbecue. De kleur verandert razendsnel van zwart naar rood. Af en toe beweegt er nog wat, maar dat duurt niet lang. De rust is wedergekeerd.
Lees meer over ons project in het boek Slachtpaspoort.
